خلاف کننده(وَ دَ / دِ) آنکه خلاف امری کند که بدان مأمور بوده است، شطوس. (منتهی الارب) ، تخلف کننده. گناهکار. خاطی ادامه... آنکه خلاف امری کند که بدان مأمور بوده است، شطوس. (منتهی الارب) ، تخلف کننده. گناهکار. خاطی لغت نامه دهخدا
